Οικογένεια Ντίσνεϋ

Η Αναστασία είναι η Νταίζυ (Δρ. Νταίζυ ή Νταίζυ-πεταλούδα)

Ο μπαμπάς της είναι ο Γκούφυ

Η μαμά είναι η Μίνι

τέλος.- (όλοι στο σχολείο την φωνάζουν Νταίζυ)

Αυτογνωσία

Κάνει άλλη μια τσαχπινιά και της λέω

- Είσαι όργιο ρε!

- Εσύ είσαι όγιο, εγώ είμαι εγαλείο!

(Όπου "κ" "φ")

Θέλω να κάω κακές

Τα παπούτσια τα κακέ

Κοβάμαι

Έλιωσε το αστέρι

Ο πατέρας της κάνει κωλοτούμπες και ουρλιάζει ν' ανοίξω το παράθυρο (κλασικά, είμαι στο μπαλκόνι) για ν' ακούσω τί τού είπε η κόρη του

ΜΠΑΜΠΑΣ: Μου είπε "Μπαμπά, είσαι αστέρι, σ' αγαπώ!"! ΖΗΛΙΑΑΑΑΑΑ

ΜΑΜΑ: Ναι ε; κι εσύ έλιωσες; έλιωσε μωρό μου ο μπαμπάς σου, μ' αυτό που του είπες;

ΑΥΓΟ: Έλιωσε τ' αστέρι..

Τρίγωνα κάλαντα

-τραγουδάει-

"Θάτει φοτηγό απ' τον ουλανό

μήνυμα να φέλει απ' τον ουλανόοοοο"

---------------------------------------------

- Αναστασία ποιος στόλισε το δέντρο;

- Εγώ, μόνη μου. Και ένα μικλό δεντλάκι τόλισα.

(Επαναλαμβανόμενο ψέμα. Ο πατέρας της το στόλισε, ενώ εκείνη το "χτένιζε" μαδώντας το με ένα χάρακα)

---------------------------------------------

- Τελαίνομαι για το έλατο!

και

- Θα τελαθώ με τα φωτάκια!

===============================

Ευτυχώς που αυτό το παιδί και -εύχομαι- πολλά συνομήλικά του, θα έχουν μόνο γλυκιές αναμνήσεις από τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα του 2010.

Γατούλες

Σήμερα πήγαμε σ' ένα παραθαλάσσιο μέρος -όπου συχνάζουν πολλές γατούλες- για μια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση. (Παρένθεση φαινομενικά άσχετη, αλλά με λογική σύνδεση για την ατάκα που ακολουθεί: Τις επισημαίνουμε συχνά ότι αν βλέπει πολλή ώρα παιδικά θα πονέσουν τα ματάκια της).

- Πονάνε τα μάτια μου από τις πολλές γατούλες!

Ότι δεν βλέπεις δεν υπάρχει

Περιμένοντας φιλική επίσκεψη από τον σπιτονοικοκύρη...

- Ωχ! Αναστασία τί θα πούμε του κ. Αποστόλη για τους τοίχους; ποιος τους ζωγράφισε; (συνήθως λέει "ένα άλλο παιδάκι")

σκέφτεται λίγο και ανακοινώνει θριαμβευτικά

- Θα κλείσουμε τα φώτα!

Πιθανό γράμμα προς τον Αϊ Βασίλη

Αϊ Μπασίλη,

Κατώ τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου. Αν τέλεις να τους τσαναδείς, φέλε μου ένα μικλό ποδήλατο.

Και ένα μεγάλο φόλεμα σε καλαπαλώ.

Ανατασία

The wall

Χθες πήγαμε σε μια καινούρια παιδίατρο, γιατί τον προηγούμενο δεν τον ήθελε με τίποτα. Τη λένε Κλεοπάτρα, το όνομα τής έκανε μεγάλη εντύπωση αλλά επειδή το ξεχνάει τη λέει Αντονέλλα...

Κατά τη διάρκεια της εξέτασης έκλαιγε βουβά, γιατί για κάποιο λόγο τη ντρεπόταν, ενώ τον άλλον τον είχε ταράξει στα κλωτσίδια και στα ουρλιαχτά. Όταν τελειώσαμε άρχισε να νιαουρίζει. Βγαίνοντας, ανακοίνωσε σε όσους περίμεναν ότι είναι μια κακή μάγισσα. Στο σπίτι ζήτησε μαρκαδόρους να ζωγραφίσει, την άφησα να ζωγραφίζει και βγήκα να καπνίσω ένα τσιγάρο. Όταν επέστρεψα είχε ζωγραφίσει όλους τους τοίχους του διαδρόμου με μολύβια... κάτι κυκλικά γκράφιτι. Την μαλώσαμε και κρύψαμε τα μολύβια.

Τη νύχτα ξύπνησε κλαίγοντας, έλεγε ότι πονάει το αυτί της γιατί την εξέτασε η Αντονέλλα και την πόνεσε και ότι θέλει να ζωγραφίσει αλλά δεν έχει μολύβια.

Αναρωτιέμαι αν είναι πιο σημαντικοί οι καθαροί τοίχοι από την έκφραση του παιδιού, αλλά και πώς μπορεί να περιοριστεί αυτή η έκφραση ακολουθώντας κάποιους κανόνες, που όχι μόνο δεν πληγώνουν, αλλά εξασφαλίζουν κι έναν ήσυχο ύπνο.

Διασκευή

Δεν της αρέσει ιδιαίτερα το σχολείο, ιδίως αυτό που πάμε φέτος, που είναι δημόσιο και οι δασκάλες δεν σηκώνονται ποτέ από την καρέκλα, που είναι περισσότερο για φύλαξη, μπλα μπλα μπλα

-τραγουδάει-

Φεγγαλάκι μου λαμπλό φέγγε μου να περκατώ

να πηγαίνω το κολείο/το πίτι μου

να μαθαίνω γλάμματα, του Θεού τα πλάματα/το πίτι μου...

Μισεί τη νύχτα

Είμαστε στην παιδική χαρά, κρατάει ένα ξύλο (το "μυτηηώδες εγαλείο") και σημαδεύει το φεγγάρι

- Θα κοτώσω το φεγγάλι!

- Γιατί αγάπη μου, τί σου έκανε;

- Γιατί είναι μικλό..

Ταραξίας

Σήμερα ήρθε η κολλητή της, η Αλίκη για να παίξουν. Αφού είδαν ένα επεισόδιο του Μίκυ, ακούω την Αναστασία να λέει

Πάμε να κάνουμε φασαρία;

Μάνα κουράγιο

Μετά από τόσο καιρό, δεν έχουμε κάνει καμία πρόοδο με το θέμα της τουαλέτας. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ήταν κάτι τόσο δύσκολο. Έτσι, το "παγώνουμε" προς το παρόν και βγάζουμε την πάνα μόνο στο σχολείο.

Επίσης, το κόλλημα με τα ρούχα παραμένει. Θέλει να φοράει φόρεμα ή μακριές φούστες και καλσόν ακόμα και στον ύπνο. Τελικά πέρασε πάλι το δικό της, μετά από αλλεπάλληλες μάχες σε καθημερινή βάση. Έφτασε σε σημείο να ξυπνάει ουρλιάζοντας 5 η ώρα το πρωί και να μου ζητάει να της βάλω φούστα και καλσόν...

Η αυστηρότητα και η σταθερότητα που συνιστούν οι ψυχολόγοι, βλέπω ότι δεν "πιάνει" σ' αυτή την περίπτωση. Δεν αντέχω να βλέπω το παιδί να δυστυχεί γι' αυτά τα γελοία ζητήματα.

Το πρωινό ντύσιμο εξακολουθεί να είναι Γολγοθάς, καθώς προσπαθώ να βγάλω το φουστοκαλσόν του ύπνου ενώ εκείνη κλαίει γοερά, με δαγκώνει στο λαιμό, με κλωτσάει και παλεύει σαν αγρίμι. Μ' έχει καταβάλλει αυτή ιστορία. Μου τη δίνει, γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε τις απλές καθημερινές στιγμές μας, το όμορφο μεγάλωμά της, εξαιτίας αυτών των κρίσεων.

Οι γονείς μου, λένε ότι μας έχει πάρει τον αέρα. Τα πεθερικά μου, ότι δεν πρέπει να τη μαλώνουμε, "μικρό παιδί είναι". Η ψυχολόγος, ότι βιώνει πολλές αλλαγές και χρειάζεται υπομονή και συζήτηση. Αλλά, πώς να συζητήσεις σε πολεμικές συνθήκες; Δεν έχουν αποτέλεσμα τα καλοπιάσματα, ούτε οι μπλόφες, ούτε η επιβράβευση.

Μερικές φορές νιώθω ανίσχυρη, κανένα βιβλίο, κανένας ειδικός, καμιά συμβουλή, κανένα ένστικτο δεν μπορεί να με βοηθήσει. Θέλω να επιβάλλω όρια, αλλά ταυτόχρονα θέλω και να σεβαστώ την προσωπικότητά της. Αυτή την ευαίσθητη ισορροπία επιδιώκω. Προσπαθώ να είμαι καλή μητέρα, αλλά μερικές φορές νομίζω ότι είμαι η χειρότερη.

Όταν είμαστε μαζί, η ταλιμπανίαση της, χτυπάει κόκκινο! Με άλλους είναι πιο ήρεμη. Να μ' εκδικείται επειδή σταματήσαμε το θηλασμό; Όταν είμαστε μαζί με άλλους, θέλει μόνο εμένα.

Όσο περνάει ο καιρός τα ερωτήματα αυξάνονται και οι βεβαιότητες εκμηδενίζονται.

Τί τής λες τώρα;

Συχνά πυκνά επαναλαμβάνει με παράπονο

Δεν θέλω να είμαι καλό παιδί...

Γειτονική

Βγαίνει μια γειτόνισσα στο μπαλκόνι της (κάτι που δεν κάνει συχνά και στην οποία ζήτημα να έχω μιλήσει 2-3 φορές) και χαιρετάει την Αναστασία

- Γειά σου Αναστασία, τί κάνεις;

- Επιτέλους, ξύπνησες;!!!!

Μίλα Θεέ

Προσφάτως ανακαλύψαμε τη μαγεία της "Αλίκης στη χώρα των θαυμάτων" του Disney και τη βλέπουμε όσο συχνά θέλουμε και μπορούμε. Η Αλίκη συνηθίζει ν' αναφωνεί "Ω Θεέ μου!" και "αναρωτιέμαι..." μέσα σε όλη αυτή την ψυχεδέλεια που αντικρύζει.

Η Αναστασία σήμερα, σε μία από τις σπανιότατες φορές που κάθισε στη λεκάνη για διάστημα μεγαλύτερο των 20΄΄-χωρίς αποτέλεσμα ωστόσο- πετώντας με αγανάκτηση τον Κόκκορα του Αρκά που τής δίνουμε για να ξεχνιέται(!) ακούστηκε να λέει θεατρικά

"Ω Θεέ μου... αναρωτιέμαι πώς θα το κάνω αυτό..."

Η μάνα σου είναι τρελήηηη

Έχουμε μεγάλο θέμα με την εκπαίδευση τουαλέτας, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει ένα ανυπέρβλητο κόλλημα μ' ένα φόρεμα (με φουρό!) που θέλει να φοράει κάθε μέρα. Οι πρωινές ώρες ετοιμασίας για το σχολείο είναι ένα μαρτύριο για τη μανούλα. Πάνω στην ταραχή, της βγάζω τη νυχτερινή πάνα, ξεχνάω να της βάλω βρακάκι και την παίρνω από το χέρι να φύγουμε.

- Μαμά ξέχασες το βακάκι!

- Ω Θέε μου, πάει το ΄χασα το μυαλό μου.. η μαμά είναι τρελή!

- Ε τί να σου πω μαμά... τί να σου πω... α πα πα πα πα πα!

Γλωσσοκοπάνα

- Αναστασία πώς σε λέει ο κ. Βασίλης;

-Γωσσοκοπάνα

Ο κ. Βασίλης είναι ο διευθυντής του σχολείου της και την "έκοψε" από τα πρώτα λεπτά της συνάντησής τους.

Τηλεοπτικός προσανατολισμός

Βλέπει στην τηλεόραση το "Ουράνιο τόξο".

- Μπαμπά θέλω κι εγώ να είμαι στην τηλόλαση και να μιλάω!

- Και τί θα λες εσύ, ένα μικρό αυγό στην τηλεόραση;

- Να μαθαίνω γλάμματα

- Δεν κάνουν τέτοια πράγματα παιδί μου εκεί. Στην τηλεόραση ή θα λες βλακείες ή θα επαναλαμβάνεις βλακείες.

Μαφιόζα

Έκανα το λάθος ν΄ αφήσω κάπου εκτεθειμένο το ρολόι μου και δεδομένου ότι τής την έχω σπάσει με το χρόνο (είναι ώρα για ύπνο, ώρα να πάμε σχολείο κτλ.) το πήρε και το εξαφάνισε!

- Αναστασία τί το έκανες το ρολόι μου;

- Το πήγα κάπου μακκιά και το πέταξα...

Α ρε Μορφέα....

Αυτό το παιδί δεν γουστάρει καθόλου τον ύπνο. Από μωρό το έδειξε, δεν πρόκειται ν' αλλάξει, πάει και τελείωσε. Όταν νυστάζει πασχίζει να μην κοιμηθεί. Περιττό να πω ότι αυτό το χαρακτηριστικό θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο (υγιές) κουραστικό μπορεί να τύχει σ' ένα γονιό.

Φυσικά δεν καταδέχεται ποτέ να πει "νυστάζω"

- Έχω πυλετό στα ματάκια μου

Χεχε

Προσπαθώντας ματαίως να ξεκουραστεί το μεσημέρι ο πατέρας της και απηυδισμένος από τη συνεχή γκρίνια, αρπάζει το ψαροντούφεκο κι ετοιμάζεται να πάει να βουτήξει.

- Μπαμπά πού πας;

- Στο διάολο!

- Στο ντάολο; Να σου δώσω ένα φιλάκι;

...................................................................

- Καλό ταξίδι μπαμπά!

ΟΚ τίποτα δεν είναι αρκετό

Ξεκινάμε για τις κούνιες και θυμάμαι αυτό που μου είχε πει

- Αγάπη μου, έχουμε πολύ καιρό να πάμε στις κούνιες μαζί

- Και στην παλιά πόλη έχουμε πολύ καιρό να πάμε!

Ετοιμόλογο αυγό

Ετοιμαζόμαστε να πάμε στο σούπερ μάρκετ

- Αγάπη μου, έχουμε πολύ καιρό να πάμε στο σούπερ μάρκετ μαζί

(αστραπιαία και μαργιόλικα)

- Και στις κούνιες έχουμε πολύ καιρό να πάμε!

Ανασταφύρερ

Γενικά είναι πολύ κοινωνική και προσαρμοστική. Φυσικά είναι επίσης κτητική και αυταρχική, άνετα σε φέρνει σε απόγνωση μέχρι δακρύων. Ελλείψει συνομήλικης παρέας, παίζει χωρίς πρόβλημα στην παραλία, στην πλατεία ή στην παιδική χαρά με μεγαλύτερα παιδάκια.

Μ' ένα πεντάχρονο κοριτσάκι που είχε έρθει 2 φορές στο σπίτι μας έπαιξαν μια χαρά.

Ένα άλλο πεντάχρονο που ήρθε χθες τη σνόμπαρε, δεν ήθελε να παίξουν επειδή είναι μικρότερη. Η Αναστασία δεν την άφησε σε χλωρό κλαρί. Ούτε να καθίσει δεν της επέτρεψε. Τής/μάς έσπασε τα νεύρα.

Μετέτρεψε την απογοήτευση της απόρριψης σε τυραννία.

(αλίμονό μας).

Τα κόκκινα παπούτσια

Ένα ζευγάρι κόκκινα λουστρίνια. Της τα πήραμε το Πάσχα και είχε ξετρελαθεί μαζί τους. Τα φορούσε ακόμα και όταν πήγαινε για ύπνο. Η πρώτη φράση που έλεγε όταν ξυπνούσε ήταν "τα κόκκινα"!

Ήρθε το καλοκαίρι, ούτε συζήτηση να τα αντικαταστήσει με πέδιλα.

Οι "ποδάρες" μεγάλωσαν, αλλά τα κόκκινα έμεναν σταθερή αξία. Μετά από επίσκεψη σε ορθοπεδικό, αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις, πληγές στα πόδια, άρνηση σε οποιοδήποτε υποκατάστατο, ξύπνησε ένα πρωί, τα πήρε και τα πέταξε μόνη της στα σκουπίδια.

Ήταν η πρώτη της επαφή/συμφιλίωση με την απώλεια.

Μαμά οδηγός

-Αναστασία, τί κάνει η μαμά όταν οδηγεί;

Περιμένουμε να μας πει "Οκι λε πούτη" φράση που συνηθίζω να λέω στο αυτοκίνητο και που επαναλαμβάνει κάθε φορά που θα πιάσει τιμόνι σε κάποιο παιχνίδι, αλλά πετάει το αναπάντεχο

-Δεν παλεύεται!

Άρνηση

-Έλα, πάμε να κάνουμε μπάνιο (ή οτιδήποτε)

-Όκι

-Ναι

-Όκι

-Ναι

-ΟΚΙ ΝΑΙ!

Όχι εντάξει!

-Αναστασία, τώρα θα μιλήσω λίγο στο τηλέφωνο κι εσύ θα κάνεις ησυχία εντάξει;

-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

Κινητή λίστα

Παίρνει από το ψυγείο τον τελευταίο χυμό

-Κυμός τέλος, δεν έκει άλλο

-Δεν πειράζει, θα πάρουμε άλλο αύριο

-Και τυλί να πάλεις!

Εφοπλίστρια

Παρ' όλο που δεν παραλείπω να της υπενθυμίζω ότι "η ιδιοκτησία είναι κλοπή", τελευταία συνηθίζει να κολλάει το "μου" σε οτιδήποτε της "γυαλίσει".

"Τα παιδάκια μου" (απλά παιδάκια) "Η άλλη μαμά μου" (μία άλλη μαμά) "τα παιχνίδια μου" (τα ξένα παιχνίδια) κ.ο.κ.

Περνώντας από το λιμάνι με το αυτοκίνητο αναφωνεί

Τα καλάβια μου!

Οσάμα Μπιν Μπάρμπι

Την λέει ο πατέρας της, γιατί είναι Ταλιμπάν είναι και γατούλα.

Πονάω... και πεινάω!

Όταν κουράζεται, γκρινιάζει πως πονάει -συνήθως στη μέση (!)

Ώσπου ανακάλυψε ότι μπορεί επίσης να πεινάει ταυτόχρονα και να το δηλώνει προκαλώντας κύματα γέλιου.

Αποχαιρετισμός στην πρώτη μας κυψέλη

Σήμερα η Αναστασία αποχαιρέτισε τα "Μελισσάκια", το πρώτο της σχολείο. Η ίδια δεν κατάλαβε το οριστικό του πράγματος, αλλά η μαμά της έκλαψε όταν είδε αληθινή αγάπη και λύπη αποχωρισμού από τις δασκάλες της, ενώ ακόμα και η γλυκύτατη καθαρίστρια, τής έκανε δώρο μία κούκλα με καρτούλα αφιερωμένη "στο πιο όμορφο και γλυκό κοριτσάκι του κόσμου" (και το πιο ζόρικο, θα πρόσθετα εγώ).

Χαίρομαι που η κοινωνικοποίησή της άρχισε σε μια ζεστή αγκαλιά, αλλά δεν τη παλεύω που ανακατεύτηκε το μέλι με τα δάκρια.

Ενημέρωση κούκας

Ετοιμαζόμαστε να μετακομίσουμε. Ταυτόχρονα, την προετοιμάζουμε "θα πάμε σε άλλο σπίτι, ζήτω!" και τέτοια.

Σκαρφαλώνει πάνω στις κούτες και κάθεται ή χορεύει, αναλόγως τα κέφια της.

Χθες καθόταν πάλι εκεί, αγκαλιά με την κούκλα της.

"Κούκα, τα πάμε σ' άλλο πίτι".

Red hot chilli peppers

Σχεδόν κάθε φορά που μαγειρεύω, προσθέτω 3 καυτερές πιπερίτσες στο φαγητό. Όταν σερβίρω στη μικρή, προσέχω να μην έχει καμία το πιάτο της. Αλλά έτυχε κι έλειπα. Πατέρας και κόρη αποφάσισαν να φάνε χθεσινό σπανακόρυζο. Και της έλαχε η πιπερίτσα. Και τρελάθηκε! Αφηνίασε, της γύρισαν τα μάτια.

Πρώτα η ρακή, μετά η πιπεριά...και ύστερα απορούμε που κάνει συνέχεια παλαβομάρες αυτό το παιδί...

Ρακοποσία

Είμαστε σε φιλικό σπίτι, τρώμε και πίνουμε. Ζητάει νερό, της βάζουμε σ' ένα ποτηράκι, πίνει λίγο και τ' αφήνει. Αργότερα, πίνω μια γενναία γουλιά από το ποτήρι της, διαπιστώνοντας έντρομη ότι ήταν ρακή!!! (ηλίθια κρητική συνήθεια να βάζουμε τη ρακή στα μπουκάλια του νερού).

Της δίνω αληθινό νερό, το πίνει και δηλώνει χαρούμενη

Αυτό δεν καίει!

Βοηθός δασκάλας

Την Μεγάλη Εβδομάδα έκανε ένα άλμα ανάπτυξης και άρχισε να μιλάει κανονικά, με προτάσεις κτλ. Η επιστροφή στον παιδικό σταθμό ήταν θεαματική. Η δασκάλα της μού είπε ότι όχι μόνο μιλάει, αλλά και την ενημερώνει τί κάνουν τα άλλα παιδιά.

Στέλλα έλα, ο Γιώργος κλαίει!

Το φορτηγό

Τελευταία έχει φάει ένα κόλημα με τα φορτηγά. Όταν τα βλέπει ενθουσιάζεται. Όταν "ζωγραφίζει" (μουτζουρώνει) κάνει φεγγάρια και φορτηγά.
Όταν βλέπουμε ένα να έρχεται από μακριά την ειδοποιούμε.
Τώρα, δεν ξέρω κατά πόσο είναι έξυπνο αυτό όσο έγω το αντιλαμβάνομαι, αλλά πλέον όταν περνάει φορτηγό χωρίς να το βλέπει, φτάνει να το ακούσει αναφωνεί "γογό!"

Επιβράβευση

Παρακολουθούσε τον πατέρα της να βάζει τα παπούτσια του και μόλις τέλειωσε, αναφώνησε ενθουσιασμένη

Μπάμποοο!

Προ ημερών, ενώ προσπαθούσα να παρκάρω -ως παντοτινά αρχάρια οδηγός- με τα χίλια ζόρια, μόλις τα κατάφερα, χειροκρότησε!

Μπάμπο μαμά!

Ψιλό γαζί

Την πήγαμε στην παιδίατρο η οποία μας ζήτησε να την κάνουμε να βήξει για να την ακροαστεί καλύτερα

Αναστασία βήξε, κάνε γκούχου γκούχου

.......

Κάνουμε πως βήχουμε

........

Κάνε γκούχου γκούχου, αλλιώς δεν θα σου δώσει καραμέλα η γιατρός

Κούκου!

Όχι κούκου, γκούχου, βήξε, -κάνουμε πως βήχουμε- αλλιώς δεν έχει καραμέλα

ΚΟΥΚΟΥ!

Άντε μωρέ εργαλείο, ε εργαλείο...

Παιδί - Λουλούδι

Προχθές την υποδέχθηκε η δασκάλα της στον παιδικό σταθμό, με τον πιο γλυκό λόγο

Σαν λουλουδάκι είσαι μέσα στην αγκαλιά της μαμάς σου!

Αντιπερισπασμός

Όταν έχει κάνει σκανταλιά, παίρνει αθώο ύφος, γέρνει το κεφάλι και λέει μελιστάλαχτα

Τί κάνεις;.... καλααά;

Πολλές ερωτήσεις

Το έχει κάνει στον πατέρα της και το έκανε και σε μένα. Ενώ την πάμε στον παιδικό σταθμό, ρωτάει για όλους τους συγγενείς που γνωρίζει και θυμάται εκείνη την ώρα

Παπούη;

Ο παππούλης είναι στη δουλειά

Γιαγιά;

Και η γιαγιά στη δουλειά

Ταλά;

Η Χαρά είναι στο σχολείο

Πέτο;

Και ο Πέτρος στο σχολείο

Γεγκέη;

Ο Βαγγέλης σπίτι του, κοιμάται

Άκη;

Ο θείος ο Άκης είναι στη δουλειά

Γκώγκο;

Ο παππούς ο Γιώργος είναι σπίτι του, κοιμάται

Κικία;

Και η γιαγιά η Αναστασία κοιμάται

Μίμη;

Ο θείος ο Δημήτρης είναι στη δουλειά

Φτού γαμώτο, θα σκέφτεται, κανείς δεν κάθεται να πάω να κάτσω κι εγώ μαζί του;

Μπουφάν

Όταν μας βλέπει στο μπαλκόνι και θέλει να βγει κι αυτή έξω της λέμε "κάνει κρύο, βάλε μπουφάν".

Χθες που την έκανε μπάνιο ο πατέρας της μάλλον κρύωνε, γιατί ακούω να φωνάζει μέσα από τη μπανιέρα

Πουφάμ!

Δεν μιλάει, τραγουδάει

Ενώ δεν μιλάει ακόμα κανονικά, ξαφνικά χθες την ακούω να τραγουδάει σε σωστό ρυθμό με γλυκιά φωνούλα "νάνι, νάνι, το μωρό..."

Επίσης όταν ακούει τραγούδια που της αρέσουν, τραγουδάει τις καταλήξεις των στίχων (όπως κάναμε όταν πηγαίναμε σχολείο και το παίζαμε ότι ξέρουμε το μάθημα) και δείχνει πολύ ευχαριστημένη από τον εαυτό της.

Ωδή στη χαρά

Χθες βλέπαμε αυτό ξανά και ξανά και ξανά



και πεθαίναμε στα γέλια!

Η περίπτωση "γιαγιά"

1. Βλέποντας στην ταινία "Μαδαγασκάρη" το λιοντάρι με τη χτενισμένη χαίτη, αναφωνεί

Γιαγιά!

Ένεκα που η μαμά μου έχει πολύ φουντωτό μαλλί...

2. Αγόρασα μία μαύρη δερμάτινη τσάντα, ενοχλητικά απλή, εξωφρενικά μεγάλη. Μόλις την είδε είπε το μοιραίο

Γιαγιά!

Κι έτσι έγω έμεινα χωρίς μαύρη τσάντα ενώ η μαμά μου απέκτησε μία καινούρια.

Party girl

Το Ταλιμπανάκι ντύθηκε ναυτάκι και πήγε σε 2 πάρτι την Τσικνοπέμπτη, ένα το πρωί στον παιδικό σταθμό και ένα πάρτι μασκέ το απόγευμα. Την πρώτη βασανιστική (και βαριά!) ώρα δεν ξεκόλλησε από την αγκαλιά της μαμάς.
Στη συνέχεια χόρεψε με τρελό κέφι στην πίστα και όταν πλέον άδειασε το μαγαζί, ανέβηκε σ' ένα πάλκο και χόρευε. Όταν απόκαμε, κάθισε σταυρώνοντας τα πόδια και τρώγοντας πατατάκια, που είναι το απόλυτο must κάθε εξόδου της.

Μαγκάιβερ

Σήμερα ξύπνησε και για πρώτη φορά σκαρφάλωσε και κατέβηκε από την κούνια της, ήρθε στο κρεβάτι μας με τα πιτζαμάκια της
σαν στρουμφάκι και ήταν όλο γλύκες και γελάκια και χαδάκια.
Μάς χάρισε το ωραιότερο ξύπνημα, λίγα λεπτά έξαλλης ευτυχίας που εκμηδενίζουν την κόλαση των απαιτήσεων που ακολουθεί.

Το ένδοξο ΟΚΙ

Εδώ και καιρό έχουμε περάσει στην εποχή του "Όκι"

Πάμε;

Όκι.

Έλα να βάλουμε άλλα ρούχα

Όκι.

Είναι ώρα για ύπνο

Όκι.

Σήμερα έχει ωραία λιακάδα

Όκι.

Είναι τόσο αντιδραστική που την έχω τσακώσει ουκ ολίγες φορές ενώ παίζει ανέμελα να λέει "μη!" στον εαυτό της.

Στριπτίζ από παρεξήγηση

Ήρθε σήμερα η γιαγιά της από το Βόλο για να μείνει μαζί μας για λίγες μέρες. Ανοίγει τη βαλίτσα για να τακτοποιήσει τα ρούχα της.

Αναστασία έλα να βγάλουμε τα ρούχα

Η μικρή πρόθυμα αρχίζει να βγάζει τα ρούχα της.

Τα ψάρια είναι φίλοι, όχι φαί

Χθες πήγαμε στο Θαλασσόκοσμο.
Η Αναστασία βλέποντας τα ψάρια ν' ανοιγοκλείνουν το στόμα τους νόμιζε ότι της έστελναν φιλάκια και τους έστελνε κι εκείνη.

















Μετά ξάπλωσε δίπλα τους για να
κοιμηθεί.















Γυρίζοντας σπίτι φάγαμε ψάρι.