Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2010
Μαγκάιβερ
Σήμερα ξύπνησε και για πρώτη φορά σκαρφάλωσε και κατέβηκε από την κούνια της, ήρθε στο κρεβάτι μας με τα πιτζαμάκια της
σαν στρουμφάκι και ήταν όλο γλύκες και γελάκια και χαδάκια.
Μάς χάρισε το ωραιότερο ξύπνημα, λίγα λεπτά έξαλλης ευτυχίας που εκμηδενίζουν την κόλαση των απαιτήσεων που ακολουθεί.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
ΟΚΙ που θα μείνει στην κούνια! Μέχρι εδώ κυρία μου ήταν τα εύκολα, τώρα θα την βρίσκεις παντού και πάντα μπροστά σου...
ΟΚΙ! Τίποτα δεν ήταν και δεν είναι εύκολο... Παντού και πάντα μπροστά μου (και πάνω μου!) την βρίσκω έτσι κι αλλιώς από τη μέρα που γνωριστήκαμε.
Άσχετο, το διάβασα χθες και μ' άρεσε. Λέει ο αδερφός της Μαφάλντα στον πατέρα του, πηγαίνοντας να κουρνιάσει στην αγκαλιά της μανούλας το πρωί στο κρεβάτι: "Ζηλεύεις, επειδή εσύ δεν την γνώρισες από τότε που γεννήθηκες"!!!
LOL!
Δημοσίευση σχολίου