Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Αποχαιρετισμός στην πρώτη μας κυψέλη


Σήμερα η Αναστασία αποχαιρέτισε τα "Μελισσάκια", το πρώτο της σχολείο. Η ίδια δεν κατάλαβε το οριστικό του πράγματος, αλλά η μαμά της έκλαψε όταν είδε αληθινή αγάπη και λύπη αποχωρισμού από τις δασκάλες της, ενώ ακόμα και η γλυκύτατη καθαρίστρια, τής έκανε δώρο μία κούκλα με καρτούλα αφιερωμένη "στο πιο όμορφο και γλυκό κοριτσάκι του κόσμου" (και το πιο ζόρικο, θα πρόσθετα εγώ).

Χαίρομαι που η κοινωνικοποίησή της άρχισε σε μια ζεστή αγκαλιά, αλλά δεν τη παλεύω που ανακατεύτηκε το μέλι με τα δάκρια.


4 σχόλια:

mamma είπε...

Εγώ πάλι είμαι εντελώς cool σε παρόμοιες καταστάσεις (δικό μου το σφάλμα φυσικά, έχω αποδεδειγμένα ελάττωμα σε εκείνο το σημείο του εγκεφάλου που κάνει συνδέσεις και ρίζες).

Καλό καλοκαίρι να έχετε :)

Sisyfina είπε...

Μα δεν θα τις ξαναδούμε, δεν θα μάς ξαναδούν! Αλλάζουμε σπίτι και νησί.

Και, όταν λες αποδεδειγμένα;

Καλό καλοκαίρι και σε σάς τρομεροοικογένεια :)

mamma είπε...

Αλλάζετε νησί; πού πάτε;

(έχω αναπτύξει άμυνες για να προφυλάσσομαι από το άγχος του αποχωρισμού... να φανταστείς είμαι cool ακόμα και μπροστά στο θάνατο)

(το "αποδεδειγμένα" είναι υπερβολή λόγω χαρακτήρα και εγκυμοσύνης :)

Sisyfina είπε...

Χαχαχα, είσαι large το έχουμε καταλάβει..
Στη Ρόδο, Το νησί των ιπποτών, Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, τέτοια.