Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Βελτιωμένη έκδοση


Τα πόδια της δεν βλέπονται από τα χτυπήματα. Όσο περισσότερες φορές πέφτει, τόσο πιο απρόσεκτη γίνεται. Σ'  ένα πρόσφατο οδυνηρό χτύπημα ο μπαμπάς της την παρηγορεί με μια ιστορία:


"΄Οταν ήμουν κι εγώ μικρός έτρεχα με το ποδήλατο και δεν πρόσεχα και χτύπησα πολύ άσχημα στα πόδια και ο πατέρας μου με ανέβασε στο γάιδαρο και με πήγε στο γιατρό"


- "Να σου πω κι εγώ μια ιστολία; όταν ήμουν πολύ μικλή δεν πλόσεχα με το ποδήλατο και έπεσα και χτύπησα άσχημα και ο μπαμπάς μου με ανέβασε σ'  ένα μονόκελο και με πήγε στο γιατλό".


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

η φαντασία στην εξουσία!
μονόκελοι για όλους ΤΩΛΑ!