Μια βόλτα με το ασθενοφόρο

Έχει χτυπήσει στο κεφάλι, ξαπλώνει στον καναπέ και μόλις πάω να τη σηκώσω ουρλιάζει από τον πόνο. Έχει υπνηλία, δεν μπορεί να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά, καλούμε ασθενοφόρο.  Στο δρόμο για το νοσοκομείο, ξαπλωμένη στο φορείο νιώθει ήδη καλύτερα και σχολιάζει αυτό το παράξενο "φορτηγό". 

-Πόσες φορές σου έχω πει να μην πηδάς πάνω στο κρεβάτι; γιατί δεν μ'  ακούς;
-Εγώ σε ακούω, αλλά δεν σε άκουσαν τα αυτιά μου και τα μαλλιά μου

Πάμε στο χειρουργικό, την εξετάζουν στα βασικά και περιμένουμε τη μία και μονάκριβη νευροχειρουργό. Έρχονται συνέχεια βαριά περιστατικά, γίνονται έκτακτα χειρουργεία, 7 ώρες μετά δεν την έχει δει ακόμα.
Στο μεταξύ, η Αναστασία είναι μια χαρά και κάνει τις γνωστές ταλιμπανιές.

-Πόσες φορές θα σπάσεις τη χοντροκεφάλα μέχρι να μεγαλώσεις;
-100
(έχουμε ακόμα 97)

Κάποια στιγμή, ενώ περιμένουμε στην είσοδο των επειγόντων, σταματάει απ΄ έξω ένα περιπολικό. Μόλις το βλέπει αρχίζει να φωνάζει "μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι!" Είναι καλά, φεύγουμε. Αύριο πάλι.