Ίντριγκα για το επίκεντρο

Πάμε στα γενέθλια της κολλητής της, πριν προλάβει να σβήσει τα κεριά το κοριτσάκι, φυσάει και τα σβήνει η Αναστασία. Μετά από ήπιες επιπλήξεις, ορμάει έξω δραματικά με δάκρυα στα μάτια

"κατά λάθος τα έσβησα, πάμε να φύγουμε, είναι η χειρότερη μέρα της ζωής μου!" και "δεν θα καλέσω την Αλίκη στα γενέχλιά μου"

Την παίρνω και πάμε στο αυτοκίνητο για να ηρεμήσει 
"καλά που φύγαμε, δεν θέλω να με βλέπουν να κλαίω και να γεμίσω το σπίτι νερά" γελάω "δεν είναι αστείο!"

Ηρεμεί, φυσάει τη μύτη της στο φουλάρι που φοράει, το γεμίζει μύξες και δάκρυα και επιστρέφουμε με πληγωμένη υπερηφάνεια στα γενέχλια.