Μις Τρολιά

Περπατώντας περνάμε έξω από το πάρκο μπροστά στο λιμάνι, όπου διάφορα γεροντάκια την αράζουν στα παγκάκια τ' απογεύματα και παρατηρεί ότι αυτή τη φορά έχουν φέρει και κάτι αφρολέξ για μαξιλάρια. 
Και σχολιάζει με δυνατή φωνή:
"Α μπα; φέρατε και τα μαξιλάρια σας για να κοιμηθείτε κιόλας ωραίες κοιμωμένες"; 

Το φόρεμα

Πήρα ένα κόκκινο φόρεμα για μένα και ψιλοφοβηθήκαμε ότι θα ζηλέψει και θα τα σπάσει όλα. Ο πατέρας της για να ρίξει λάδι στη φωτιά: 

- Αναστασία είδες το φόρεμα που πήρε η μαμά;
- Πήρες φόρεμα; πού είναι;
- Στην κουζίνα και όταν μεγαλώσεις θα στο χαρίσω αγάπη μου!
- Α ναι; γιατί οι γριές δεν φοράνε τέτοια, έτσι;;;;

Η μαργαρίτα

Μέχρι πρόσφατα υποστήριζε πως ήταν ερωτευμένη μ'  έναν συμμαθητή της και κανα δυο φορές μάδησε μαργαρίτες ψάχνοντας απάντηση στο "μ' αγαπάει-δεν μ' αγαπάει". 

Τώρα που αποφάσισε ότι δεν είναι πια ερωτευμένη μαζί του, για να σιγουρευτεί, πήρε μια μαργαρίτα και άρχισε να τη μαδάει λέγοντας "τον αγαπώ-δεν τον αγαπώ".

Κάτω το κράτους

Όταν μεγαλώσει σχεδιάζει να ζει χωρίς να πληρώνει τίποτα σε κανέναν. "Μακάρι να μην υπήρχε <κράτους> και αστυνομία" συνηθίζει να λέει όταν της εξηγούμε την αναγκαιότητα της δουλειάς.
Θα ζει λοιπόν σ' ένα σπίτι, μακριά από την πόλη, χωρίς ρεύμα, νερό θα παίρνει από ένα συντριβάνι ή θα το μαζεύει  σε κουβά από τη βροχή "μαμά όταν μεγαλώσω θα μου πάρετε σας παρακαλώ έναν κουβά";

Τα ρούχα θα της τα πλένω εγώ στο πλυντήριο, θα τρέφεται με φρούτα κι αν θέλει να φάει κρέας θα έρχεται σε μας.
Μια σκέψη που είχε πρόσφατα προσπαθώντας να τελειοποιήσει το σχέδιό της, είναι να γράψει έξω από το σπίτι ότι είναι στοιχειωμένο ώστε να μην πλησιάζει κανείς, ούτε το "κράτους" για να εισπράξει.

Αντιλαμβάνεται ωστόσο, ότι η ζωή της και εκείνη η ίδια θα δείχνει κάπως παράξενη στους άλλους, άρα δεν θα παντρευτεί ποτέ, γιατί μόλις δει κάποιος άντρας το πώς ζει, θα της πει "πώς ζεις έτσι κυρά μου χωρίς ρεύμα"; κι αυτή δεν έχει ανάγκη από τέτοια, ούτε μπορεί να κάθεται να εξηγεί.

Η μηχανή του χρόνου

- Έρχεσαι λίγο;
- Δεν μπορώ
- Γιατί τί κάνεις;
- Φτιάχνω μια μηχανή του χρόνου... δεν θα ησυχάσω αν δεν φτιάξω αυτή τη μηχανή του χρόνου!

Πριν τον ύπνο

"Σ' αγαπώ μέχρι το τέλος των δακρύων μου".

Πρωτάκι

Έχει μάθει πλέον να γράφει και να διαβάζει και είναι περήφανη γιατί κι αυτά τα κάνει με το δικό της τρόπο.

Έτσι, μετά το "κοίτα μαμά, μπορώ να γράφω με κλειστά μάτια" περάσαμε αισίως στο "κοίτα μαμά, μπορώ να διαβάζω με κλειστά μάτια"!

Τόσο καλά.